Modele przeznaczone do druku 3d podlegają pewnemu zbiorowi reguł i zasad pod kontem których należy je przygotowywać. Mimo tego, iż projekt po zakończeniu rysowania wydaje się być dobrze wykonany, może mieć ukryte wady nie widoczne na pierwszy rzut oka.
Wpis ten ma na celu ułatwienie pierwszych kontaktów związanych z tworzeniem obiektów przeznaczonych do późniejszego wydrukowania. Uwagi te z pewnością zaoszczędzą wiele czasu i nerwów spowodowanych błędami w modelu.
Kiedy tworzymy modele 3d efektem końcowym powinien być plik w rozszerzeniu stl lub obj. Ważne aby przestrzegać następujących zasad:
1. Model powinien być „wodoodporny”. Oznacza to, iż jego powierzchnia powinna być zwarta i zamknięta. Siatka trójkątów z których się składa nie powinna mieć dziur ani zagięć.
2. Powierzchnia modelu powinna być jedną całością. Oczywiste powinno być, która sekcja jest jego zewnętrzną, a która wewnętrzną częścią.
Oznacza to, iż definiowanie nowych kształtów powinno odbywać się poprzez łączenie innych brył regularyzowanymi działaniami boolowskimi: sumą, częścią wspólną i różnicą. Działania te gwarantują, iż wynikiem będzie obiekt posiadający objętość co jest jednoznaczne z „wodoodpornością”.
W przypadku nie odpowiedniego zsumowania obiektów może okazać się, iż mimo tego, że model z zewnątrz wygląda poprawnie jego siatka nie jest ciągła (bryły są osobnymi obiektami).
Taki zbiór obiektów najprawdopodobniej się wydrukuje lecz będzie to się wiązało z pewnymi nieprawidłowościami. Przykładowo zostanie nadrukowana granica między dwoma obiektami przez co wypełnienie nie będzie jednolite.
3. Jeżeli drukowany model jest mechanizmem ( ma części ruchome) należy postarać się aby każda z nich została oddzielona i wydrukowana osobno. W przypadku łącznego drukowania mogło by dojść do niechcianego połączenia się (sklejenia) elementów. Jeżeli nie ma takiej możliwości należy zadbać o to aby występowały odpowiednio duże szczeliny pomiędzy elementami.
4. Nie zalecane jest stosowanie zbytnio zagęszczonej siatki trójkątów. Prowadzi to do znacznego zwiększenia „ciężaru” pliku. Może to powodować trudności w późniejszym pocięciu wydruku.
Dodatkowo zaleca się aby pliki STL były zapisywane w formacie binarnym a nie ASCII. Pliki binarne są mniejsze (nawet 6 razy).
5. Grubość ścianek wydruku jest ograniczona rozmiarami dyszy drukującej – zazwyczaj jest to 0,4mm. Takie ścianki są możliwe do wydrukowania jednakże nie będą miały zakładanej wytrzymałości. Warto zwrócić również uwagę na szerokość, ścianek – przykładowo ścianka o grubości 1,1mm będzie się składała z dwóch ścieżek po 0,4mm oddzielonych pustką, co źle wpłynie na ich wytrzymałość.
Wytyczne przedstawione przeze mnie w tym wpisie tyczą się wydruków w technologii FDM. W przypadku korzystania z innych metod takich jak DLP, SLS ,MJM uwagi te zmieniają swoją formę i mogą dotyczyć innych aspektów nie wymienionych powyżej.
Najważniejsze jest aby się nie poddawać i ciągle próbować. Nawet jeżeli dziewięć razy z rzędu nie uda nam się wykonać poprawnie modelu nie oznacza to, iż ten dziesiąty będzie również wadliwy 
Najnowsze komentarze